2,424 Бардыгы /

Менин атам оорулуу,

Чоң бир үйдүн түркүгү.

Мен атамдын Дооронумун,

Манасымын, Чубагы.

Азыр атам эки дүйнө,

Көрүп турган убагы.

Күз да келди жамгыр менен,

Бирок атам турбады.

Кышта болду бороон чапкын,

Анда дагы турбады.

Жаз жадырап кирип келди,

Чыкты кыз жигиттин күлкүсү.

Бирок атам да түгөп бараар эле,

Сакайуунун мүлкүсү.

Ичтен согуш жүрөр эле,

Оору менен айыгуу.

Биз кудайдан тилээр элек,

Жеңил бекен оору деп.

Жүрөгүмдө коркунуч,

Муундарым калтырайт.

Дарт менен күлкү бир жүрөт,

Кээ бирөөлөр каткырат.

Мен жок болсом булар кантет деп,

Кара жанын кантип багып кетет деп.

Сөөгү али ката элек,

Балдарым кимдин ишин кылат деп.

Балдарымды бардыгы боору ооруп карайбы,

Сенин деле атаң жок деп колу менен саябы.

Ошондо менин балдарымдын,

Көздөрүнө жаш толуп.

Жүрөктөрү канайбы деп,

Атам жатып алып ойлонот.

Караңгы бир булуттар,

Үйүмдөн эч кетпей койду.

Күндө тийген күндүн нуру,

Үйүмө эч жетпей койду.

Колумдан бир иш келбей,

Үй бурчунда олтурам.

Коркконумдан бешенемден

Сызып муздак тер агат.

Үстүмдөгү булуттар,

Төксөмбү эле деп турат.

Бирөө буйрук бергендей,

Алар тыптынч турат.

Өзгөчө бир кайдан билбейм,

Үйүмө бир куш келди.

Өрүк шагына конуп,

Күн батыштан түз келди.

Карап калдым ал кушту,

Бир башкача сайрады.

Сайрап кайра бүткөн соң,

Артына кайра кайтканы.

Үй бурчунда олтурсам,

Кан чыгып кетти мурдуман.

Токтотом деп чуркасам,

Добуш чыкты үйүмдөн.

Ага, атаа, балам деп,

Шашылып кирип карасам.

Жан чыгыптыр атамдан,

Үстүмдөгү булуттар.

Чарт деп төгүп салды,

Кудай буйрук бергенби.

Дооронбек МАКАМБАЕВ, Сузак району