2,743 Бардыгы /

Жалал-Абаддын чирайлүү (чырайлуу) Чычкан капчыгайында жакында эле сүрөткө тартылган бул суу менен асаль (бал)  тээ алыста калган балалык доордогу балдай шип-ширин учурду эске салды.

Мен туулуп өскөн Ак-Тоок айылынын көрүнүшү (рельефи) өзгөчө экендигин анча-мынча айта кеткен элем. Эми ошол айылда бир чоң сай бар, андан тышкары, үйбүздүн короо ичинен агып өткөн, чоң  жолдун наркы четинен, анан адырдын ортосунан ылдыйраакта үстүнкү арык деген арык суулары болот эле.

Биз айылдын топ балдары, чогулуп, айрыкча жай-күз айларында, бирде сай, бирде арык жээгинде, четинде ойногончо, алма, алча, гиларс, өрүк, жангак, ж.б. каалагандай жеп, суусаганда энтигип үйгө чуркап барбай эле, ошол арыктарга башыбызда сала калып, суудан кере-кере жутуп алып, кайра, жыргаган бойдон, оюнубузду уланта берээр элек. Бирок суу ичээр алдында жумурубуз какшып, акактап турсак дагы “Асаль, асаль, асаль, Ким башынан булгаса, Ошол өпкө касаль” деген саптарды  сөсүз айтаар элек.

Азыр ойлосом, бул сөздүн мыйзамдай гана күчү болгонбу дейм да, анткени бул сөз айтылганда арык-сай жээгинин өйдөрөөгүндө турган балдар-кыздар колу-буттарын дароо суудан ала коюп, “иче бер”, дегендей ишаарат кылышса, калган ат-эшек, уй-торпок, кой-эчки, ит-мышык, тоок-индүк, бака-жылан, таш бака-каскалдирик (кескелдирик), айри (аары),-коңуз, чымын-чиркей, ийнелик-чегиртке жана дагы башкалар жээктен бир-эки кадам болсо да четтеп турушкандай болгонун, өзүнчө эле, эми ойлоно кеттим.

Айылдагы арык-сай сууларынын асали.

Зирек Асанова

Бишкек шаары,

2018-жылдын 17-ноябры