1,853 Бардыгы /

1998-жылы Зайырбек Ажыматов менен айтылуу “Асаба” гезитинде ийиндеше иштешип калдык. Оштон Бишкекке барган сайын укама жолукмайынча дегеле кайтчу эмесмин. Анан калса, экөөбүз черибизди жазганча сүйлөшүп, кепке кызыганда алмак-салмак ыр дагы окучубуз. Бир жолу “Улутпуз-биз!” деген чыгармасын ийнине жеткире өзү аткарганы алигүнчө эсимде.

УЛУТПУЗ-БИЗ!

Түндүк-түштүк, сай-сай деп чектегениң,
Түпкү атаңдын арбагын тепсегениң.
Бийлик үчүн мырзалар, бийлик үчүн,
Биримдигин элиңдин экчебегин!

Бир бүтүнгө айлансак, Улутпуз-Биз!
Бирикпесек, улутту куруттук биз!
Кыр-кырлардан топтолгон жыйын эмес,
“Кыргыз” деген улутпуз! Улутпуз-Биз!

Өрттөй көрбө быкшытып өзөгүңдү,
Өлтүрбөгүн өзүңдү, өз элиңди?
Ата-эненден, жарыңдан, балдарыңдан,
Арыгыраак сүй Журтту, Мекениңди!

Өксүбөсүн бир бооруң, жатыңдашың,
Өмүр көксөп эч бир ок атылбасын!
Кыргызстандын жеринде сакта Кудай?
Кыргыз каны эч качан чачылбасын!

Зобололуу уул-кызың чыгаан болсун!
Зор Биримдик Биз үчүн курал болсун!
Кокту-колот, сай-сайга бөлүнбөгөн,
“Кыргыз!” деген бир гана ураан болсун!

… Кырчындай 44 жашында Зайырбек моминтип бизди-жалган дүйнөнү таштап кеткениңди угуп, кабыргам кайышып, жүрөгүм жара-жара тилинип, сыздап турду. Оңбогур коронавирус кесепети тийип, жолдор жабылып, бейитиңе бир ууч топурак сала албай калганыма өксүп-өксүп ыйладым…

Эсимде, мен дагы Зайырбекке кийинчерээк кезиккенимде: –
Мезгил ылгайт! Ким бечел да? Ким кыйын?
Жүзүм буруп, кыянаттык кылбаса…
“Акынмын!” деп дердейгеним бир тыйын!
Менин ырым мен жыттанып турбаса? -деп агымдан жарылдым эле.

Не демекчимин. Ошентип, өлбөстүккө-ырга айланып кеттиң, Зайырбек! Жер бетинде Кыргыз жашап турганда, Сенин өктөм ырларың дагы ошончо өмүр сүрөөрү шексиз.

Ылайым топурагың торко, жаткан жериң жайлуу болсун, кайран укам!

Алишер акең ТОКСОНБАЕВ,
журналист, акын, Ош шаары