1,586 Бардыгы /

– Бол, ойгон, боол! – Ии, кашччы, нары! – Бол, бол! Машине келе жатат, кино көрөсүнбү, өзү! – Өзүң бил анда, анан эртең эмнеге ойготуп койбодуңар, деп чырлаба! Мына ушундай сөздөн кийин арабызда уктай түшкөндөрүбүз ушу кино деген сөздөн кадимкидей ойгоно түшөөр эле.

Биз жашаган, чоңоюп-өскөн айтылуу Актоок айлында бир машине жүргөн чоң жолдун эки четинде бак-дарактар кашаа катары болот дагы, ал кашаанын ич тарабында үйлөр-тамдар жайгашкан. Негизинен үйлөр ошол кездеги стандарт менен төрт бөлмө деп, анын бири чарпая (сөрү же тапчан) болот эле.

Жайкы мезгилде биз ошол чарпаяда уктачубуз. Анан дүрүлдөгөн машийненин-мачийненин үнү угулуп калганда жабыла күтүп калчубуз. Ошол кездеги чоң кара, көк машиналар кечки шамдан кийин ылдый тараптан (төмөндөгү видеодогудай) келе жатканда анын жанып турган фонарынын нурлары кашаадагы дарактардын, арасынан өтүп турганын кызыга карап турганыбызча, машина утуру жакындап, чарпаянын дубалына кашаадагы катар дарактар ак-кара түстөрдө ар кандай болуп чагылганын жан талашып, көрүп калганга ашыгат элек.

Машине үйүбүздүн жанынан өтүп, кино да аятаганда -кое турчу, кое тур, дагы келе жатабы машине, кое тур, тыңшачы, деп бири-бирибизди тыя калып, бир саамга жымжырт болуп, бири-бирибизге алая карап, анан эч нерсе угулбай калса, – ии, мага ушундай угулуп кеткен окшойт, – ооба да, машийне дагы келсе жакшы эле, аа, деп кобурашып, керээли-кечке оюн же эмгек менен чарчап, күүгүм-шамдан өтүп эле уктагыбыз келип турганына карабай ушундай кинону көрүп алып, дагы көргүбүз келип, таттуу уйкуга кандай көшүлүп кеткенибизди билбей да калаар элек.

Эх, балалык доордогу бир кино дүйнө!

Мындан өткөн кино барбы,-деп калам эстей калганда.

Зирек АСАНОВА